gzimi-global5
  perralla dha fabula
 
Na ishte seē na ishte, Na ishte njė herė njė fshatar i varfėr. Ai kishte tre djem. Djemtė nuk ju pėlqente qė tė punonin arėn si babai. Ata loznin gjithė ditėt. Babai vuante shumė qė djemtė e tij nuk e donin punėn. Njė ditė prej ditėsh ai u sėmur rėndė. Kur i erdhi koha pėr tė vdekur i thirri pranė djemtė e tij.

Na ishte seē na ishte. Na ishte njė herė njė baba qė kishte tre vajza. Njė ditė prej ditėsh i shkon mendja ti pyesė vajzat e tij se sa e donin. Nė fillim pyet vajzėn e madhe: - Sa e do babanė, i thotė, dhe ajo i pėrgjigjet, - Sa mjalti. Dhe babai u gėzua shumė. Pastaj pyeti vajzėn e dytė. Dhe e dyta i pėrgjigjet, - Sa sheqeri. Dhe pėrsėri babai u gėzua shumė. Pastaj i erdhi radha vajzės sė tretė. Ajo ulet afėr babait tė saj dhe me njė zė tė ėmbėl iu pergjigj,
Na ishte seē na ishte. Na ishte njё pulё e kuqe qё banonte nё njё shtёpi tё vogёl bashkё me njё patё, njё mace dhe njё qen. Pata ishte shumё llafazane. Ajo bёnte muhabet me komshinjtё gjithё ditёn e ditёs.   Maces i pёlqente shumё vehtja. Ajo krihej, drejtonte mustaqet, dhe pastronte thonjtё gjithё ditёn e ditёs.
Njė herė e njė kohė rronte njė njeri shumė i zgjuar, por shumė i varfer. Pėr tė fituar buken e gojes ky njeri punonte si gjellėbėrės tek njė i pasur. I zoti mburrej pėr pasuritė qė kishte por ishte torrollak. Njė ditė pasaniku ftoi disa miq pėr drekė. Thirri gjellėbėrėsin dhe e urdhėroi tė gatuante vetėm dy gjellė: gjellėn mė tė mirė dhe gjellėn mė tė keqe. Gjellėbėrėsi i hyri punės dhe gatoi gjellėn mė tė mirė dhe atė mė tė keqe. Kur u shtrua sofra, gjellėbėrėsi pruri gjellėn e parė, gjuhė...
Njė dre i etur erdhi tek njė burim. Ndėrsa ishte duke pirė ujė, vuri re nė ujė hijen e vet e filloi tė mburret pėr brirėt e vet, duke parė madhėsinė e bukurinė e tyre, kurse pėr kėmbėt e veta u hidhėrua qė i kish aq tė holla e tė hajthme. Derisa ende ishte duke menduar pėr kėtė gjė, ia bėhu luani e filloi ta ndjekė. Dreri ia dha kėmbėve dhe u largua mjaft prej luanit. Pėr sa kohė vrapoi nė fushė pa drurė, dreri vrapoi mirė e i shpėtoi rrezikut, por kur mbėrriti nė pyll, nė njė vend me drurė tė dendur, brirėt iu ngatėrruan nėpėr degėt e drurėve. Dhe pasi nuk mundi tė vrapojė mė, luani e kapi. Para se tė mbaronte nė gojėn e luanit, dreri tha me vete: I shkreti unė! Kėmbėt mė shpėtuan, megjithse mendova se ato do tė mė lėnė nė baltė, kurse e gjeta belanė prej brirėve, tek tė cilėt kisha plot besim.
Njė shqiponjė shigjetoi me vrull nga njė shkėmb i lartė dhe rrėmbeu njė qengj. Njė sorrė qė e pa, plasi nga zilia dhe deshi tė bėnte edhe ajo tė njėjtėn gjė. U ul me zhurmė dhe qėndroi mbi njė dash. Po iu pleksėn thonjtė nė leshin e dashit, e nuk mundi te ngrihej. Rrahu ajrin me krahė me forcė, sa e pikasi bariu, i cili i shkoi pranė, e zuri dhe i preu ca pendė. Nė mbrėmje e mori me vete dhe ua shpuri fėmijėve. Kur ata e pyetėn se ē'lloj zogu ishte, ai iu pergjigj: - Eshtė njė sorrė, qė e mban veten pėr shqiponjė.
Na ishte seē na ishte... Na ishte njėherė njė mbret... Njėherė, mbreti pėrhapi fjalė nė tėrė mbretėrinė: "Atij qė do tė mė thotė gėnjeshtrėn mė tė madhe do t'i jap njė mollė tė artė!" Erdhėn plot njerėz qė rrėfyen gėnjeshtra, por mbreti u pėrgjigjej se:"Qenkan tė gjitha tė bukura, por kush mė siguron mua qė nuk janė tė vėrteta?" Njė ditė te mbreti erdhi njė fshatar, i cili i tha: - Madhėri, kthemi florinjtė e mi! - Florinjtė? - u habit mbreti. - Po, m'i more javėn e kaluar. - Gėnjen, s'tė kam marrė asgjė, - bėrtiti mbreti. - Nėse kjo qenka gėnjeshtėr, - ia priti burri, - atėherė urdhėro tė ma japin mollėn e artė! Mbreti krenar e finok s'deshi tė dorėzohej. Bėri sikur iu kujtua: - Ah, po, nuk gėnjen, - i tha burrit. - Mė ke dhėnė vėrtet ca florinj njė javė mė parė. - Thashė unė? Ja, u kujtuat, Madhėri! Atėherė urdhėro tė m'i kthejnė florinjtė e mi. E ē'ti bėnte mbreti? U detyrua t'ia jepte mollėn e artė burrit tė menēur.
Njė njeri kishte njė kalė dhe njė gomar. Kur njėherė ishin duke udhėtuar, gomari i tha kalit: - Merr pak prej barrės sime, tė lutem, qė tė mbetem gjallė. Kali nuk e dėgjoi. Kėshtu gomari, nga lodhja e tepėrt, u rrėzua dhe ngordhi.
Gjithmonė, nė fund tė marsit, gati 3 ditėt e fundit bėn shumė ftohtė. Tė vjetrit thonė se kėto ditė janė ditėt e plakave. Gojėdhana e ditėve tė ftohta tė marsit ka disa versione. Kėtu u mundova tė mbledh disa prej tyre
GJERGJ ELEZ ALIA Trim mbi trima kishte qėnė gjithmonė Gjergj Elez Alia. Vjetė e vjet ai i kishte dal zot truallit tė tė parėve, ia kish mbrojtur nderin. Kish luftuar me topuz e shpatė kundėr armiqve tė derdhur kėtej nga deti e nga toka pėr tė shkelur vendin, pėr t'a dhunuar e zhveshur. Dhe tė gjithė kėta armiq Gjergj Elez Alia i kish shtrirė pėrtokė pa frymė. Por nė luftrat e shumta me dhunonjės tė shumtė trimi ynė kishte marrė nėntė plagė nė shtat dhe tani kishte nėntė vjet qė dergjej nė kullė. Atė e kishin harruar tė gjithė dhe e kishin lėnė nė dorė tė fatit. Nuk e kishte harruar vetėm e motra qė i rrinte ditė e natė mbi krye. I lante plagėt me ujėt e gurrės nėntė vjece, ia shpėlante me lotėt e syve tė saj, i terte gjakun me flokėt e ballit; shtatin ia lidhte me shamitė e nėnės, ia hijshonte me petka e moēme tė tatės; armėt e brezit ia rendiste mbi krye. Sepse kur i shihte armėt pranė, bacė Gjergji e ndjente zemrėn ende tė ngrohtė, i ngjallej njė fill shprese.
 
   
Download From soft82.com
  This website was created for free with Own-Free-Website.com. Would you also like to have your own website?
Sign up for free